Zakintos ili Zante (grč. Ζάκυνθος, eng. Zante, ital. Zacinto ), treće po veličini, od sedam većih jonskih ostrva, a ujedno i jedno od najlepših grčkih ostrva. Zakintos leži u južnom delu Jonskog mora, koje je deo Sredozemnog mora. Ostrvo sa nekoliko susednih malih ostrva čini prefekturu Zakintos, a glavno naselje na ostrvu, istoimeni grad Zakintos, je njeno upravno središte.
Ostrvo Zakintos se nalazi na krajnjem zapadu države Grčke, a u jugoističnom delu Jonskog mora. Od kopna (zapadnog Peloponeza) ostrvo je udaljeno oko 25 km ka zapadu. Najbliže drugo Jonsko ostrvo je Kefalonija na 20 km ka severu. Ka zapadu i jugu je otvoreno more.
Na Zakintosu se razlikuju pojedini delovi po reljefu. Južni deo je niži i ravniji, time i plodniji, dok je sever planinski, suv i ogoljen. Tu se i nalzi najviši vrh ostrva, Vrahionas (758 m n.v.). Površina ostrva je 409 km, pri čemu je najveća dužina oko 40 km, a šierina oko 20 km. Ukupna dužina obale 123 km. Obala nije jako razuđena i najveći oblici na njoj su omanji zalivi i plaže. Većina plaža je u visu žala, do 100 m dužine, okružena okomitim liticama.
Klima na ostrvu je sredozemna sa dugim i tolim letima i blagim i kišovitim zimama. Biljni i životiski svet je osoben za Sredozemlje. Gajene kulture se gaje u nekoliko malih dolina - maslina, vinova loza, agrumi, povrće i voće.
Zahvaljujući arheološkim nalzima danas se zna da je Zakintos bio naseljen još u vreme praistorije. Prvi pit Zakintos je spomen u Homerovom delu Ilijadi. Istorijski gledano, prvi pomen ostrva vezan je za njegovo osvajanje od strane kralja Arkeizija, vladara susedne Kefalonije. Posle njega, ostrvo je osvoji legendarni Odisej. Posle toga ostrvo se osamostalilo i postalo polis, čije uređenje nije bilo uzdrmano duže od 650 godina.
U 2. veku pre n.e. Zakintos osvajaju Rimljani, a u srednjem veku nasleđuju ih Vizantinci. Međutim, kako su Zakintos i ostala Jonska ostrva bila na samom obodu carstva i otvorena ka Italiji, Mlečani ih prvi put osvajaju još u 13. veku. Ovo je sačuvalo Zakintos od duge i teške otomanske vladavine, koja ej vekovima vladala većim delom današnje Grčke. Tokom ovog razdoblja došlo je do snažnog uticaja Zapada na život ostrva (arhitektura, nošnja, govor). I pored toga mesno stanovništvo je sačuvalo grčki jezik i pravoslavnu veru. Početko 19. veka upravu na ostrbom preuzima Velika Britanija i Britanci ga nazivaju "Zante". Pod Velikom Britanijom će ostrvo biti do 1864. g., kada se vraća matici, tj. novosonovanoj državi Grčkoj.
Tokom Prvog i Drugog svetskog rata ostrvo nije bilo uništavano, ali je zato bilo teško pogođeno zemljotresom iz 1953. g. Veoma malo zgrada je preživelo zemljotres, ali su nove građene po strogim propisima, tako da noviji zemljotresi nisu napravili mnogo štete.
Pretežno stanovništvo na ostrvu Zakintos su Grci, mada pored njih ima nastanjenih nekadašnjih turista, kao i doseljenika-stranaca, koji rade u turističkoj privredi ostrva. Po poslednjem popisu iz 2001. g. ostrvo ima 38.596 st., pri čemu 1/3 živi u gradu Zakintosu. Kretanje stanovništv ana ostrvu bilo je sledeće:
Sve ovo govori da je posldenjih godina broj stanovnika ostrva u stalnom porastu, po čemu Zakintos spada u najbrže rastuće prefekture u Grčkoj. Zanimljivo je i to da je porast stanovništva osoben kako za grad Zakintos tako i za sela.
Zakintos spada u bogatija ostrva Grčke. Zahvljujući većoj vlažnosti poljoprivreda je razvijena i savremena, posebno na nižem i ravnijem jugu. Dominiraju masline i agrumi. Ostrovje posebno poznato po tzv. "Zakintoskoj ribizli".
Zanati su tradicionalno razvijeni, čemu je doprinela i bliska veza ostrva sa bogatijim Zapadom.
Turizam se razvija još od kraja 19. veka, a danas je on visoko razvijen. Posebno su privlačne brojne male plaže sa finim peskom, uočvirene liticama sa strana. Postoje i iizvanredne mogućnosti za ronjenje, jer je okolno more izuzetne čistoće. Grad Zakintos nudi obilje sadržaja i buran društveni život.
Na Zakintosu postoji međunarodni aerodrom, posebno prometan tokom letnje turističke sezone, a postoje i stalne veze feribotom sa najbližim lukama na Peloponezu.
