Manastir Sveti Jovan Bigorski (makedonski: Свети Јован Бигорски) je jedan od najznačajnijih vjerskih i kulturnih objekata Makedonske pravoslavne crkve. Nalazi se na zapadu Republike Makedonije, pored magistralne ceste Debar - Gostivar, leži na padinama planine Bistre, na obali rijeke Radike između sela Rostuše, Velebrdo, Bituše i Trebišta.
Prema ljetopisu manastira iz 1833 godine, crkvu je izgradio 1020 godine Jovan I. Debranin, prvi arhiepiskop Ohrida (1018 – 1037). Osmanlije su porušili manastir u 16. vijeku. Manastir je obnovio iguman Ilarion 1743 godine, on je također izgradio nekoliko konaka za monahe. Jedan vijek kasnije, u periodu 1812-1825 za igumana Arsenija (1807-1838) iz obližnjeg sela Galičnik, bitno je proširen manastir.
Jedno od najvrednijih manastirskih umjetničkih blaga je drveni ikonostas kojeg su izradili domaći majstori od 1829 do 1835 godine. Majstori drvodjelje bili su; Petre Filipovski-Garkata i njegov brat Marko iz obližnjeg sela Gari, Makarij Frčkovski iz obližnjeg sela Galičnik, te Avram Dičov sa sinovima Vasilom i Filipom iz sela Osoj. Za ovaj ikonostas se drži da je jedan od najljepših i najvrednijih kiparskih djela bizantinske umjetnosti u Makedoniji. Za ikonu sa likom Sv. Ivana Krstitelja koja je datirana u 1020 godinu, vjernici drže da ima čudotvorne iscjeliteljske moći.
Manastir se zove Sveti Jovan Bigorski, zato jer je manastirska crkva je posvećena Sv. Ivanu Krstitelju (Jovan Krstitel), a izgrađen je od tucanog kamena, koji se na makedonskom zove bigor.
Današnji manastirski kompleks sastoji se od manastirske crkve, grobnice (kosturnice) koja se nalazi pored crkve, obrambene kule-zvonika, zgrada za boravak redovnika i novoizgrađenog dijela za boravak gostiju.
